လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမတြင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ႏႈတ္ထြက္စကားတခြန္းကို ဆီသည္မ လက္သုတ္၀တ္ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ကိုးကားေျဖၾကားေနမႈမ်ား မၾကာခဏ နားေသာတဆင္ေနရပါသည္။ အ ထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားမ်ား၊ ေအာက္ေမ့သတိရလြမ္းဆြတ္မႈ အခမ္းအနားမ်ား၊ ႏွစ္ပတ္လည္ အခမ္းအနား မ်ားတြင္ မၾကာခဏဆိုသလို ၾကားေနရ၍ ျပံဳးခ်င္သလိုလုိ ျဖစ္ေနမိပါသည္ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မ ဟုတ္ပါ။ ကိုးကားေျပာဆိုေနသူမ်ားကို ျဖစ္ပါသည္)။
မ်ားေသာအားျဖင့္ အခမ္းအနားတက္ေရာက္လာသူမ်ားထဲမွ “လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမတြင္ အဖြဲ႔အစည္းအမ်ား ႀကီး၊ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား အေျမာက္အျမား ရွိပါလ်က္ကယ္ႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရး မေအာင္ျမင္ ေသးပါသနည္း” ဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ ေမးျမန္းမႈ (အဆိုပါေမးခြန္းကို မ်ားေသာအားျဖင့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေက်ာင္း သားလူငယ္မ်ားက စိတ္၀င္တစားေမးျမန္းတာ ေတြ႔ရပါသည္) အေပၚ အခမ္းအနားတက္ေရာက္လာသည့္ အဖြဲ႔ အစည္းေခါင္းေဆာင္အေတာ္မ်ားမ်ားက ျပန္လည္ေျဖၾကားရာ၌ ထုိႏႈတ္ထြက္စကားကိုသာ ကိုးကားေျဖၾကား တတ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ႏႈတ္ထြက္စကားဆိုသည္မွာ “ျပည္သူတဦးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္အား NLD အခု ဘာလုပ္ေနပါသလဲဟု ေမးျမန္းသည္ကို လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လူထုေတြေကာ ဘာလုပ္ေနသလဲ” ဟု ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္ ေျဖၾကားလိုက္သည့္ စကားျဖစ္ပါသည္ (ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေျဖၾကားမႈအတိုင္း အတိအက်မဟုတ္ပါ။ အခမ္းအနားမ်ားတြင္ မၾကာခဏၾကားရၿပီး အ လြတ္ရေနသည့္ ဆိုလိုရင္းကိုသာ ေရးျပျခင္းျဖစ္ပါသည္)။ ထိုစကားကို မၾကာခဏ ကိုးကားေျဖၾကားေနၾက ျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ နာမည္ႏွင့္တကြ ကိုင္ေပါက္ခံလိုက္ရသည့္အခါ ေမးျမန္း သူ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးမ်ားခမ်ာ ဟဲဗီး၀ိတ္လက္သီးႀကီးတလံုး အံုးကနဲ ထိမွန္သြားသည့္အလား မည္သို႔မွ အတြန္႔မတက္ရဲၾကေတာ့ဘဲ မ်က္စိကလယ္ကလယ္ႏွင့္ ၿငိမ္သက္သြားၾကသည္ကို ေတြ႔ရတတ္ၿပီး ေျဖၾကားသူမ်ားကိုေတာ့ ေအာင္ႏုိင္သူ စစ္သူႀကီးမ်ားပမာ ႐ႈတည္တည္ ျပန္ထုိင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရေလ့ရွိပါ သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိစကားကို ၾကားၾကားေနရသည့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲတြင္မူ တစံုတခုကို ဘ၀င္မက်သလိုမ်ဳိး အျမဲ လိုလို ခံစားခဲ့ရပါသည္။
က်ေနာ့္အေနႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေျဖၾကားမႈသည္ မမွားေသာ္လည္း ကာလံေဒသံႏွင့္ မေလ်ာ္ညီဟု ယူဆ၍ ဘ၀င္မက်မိျခင္းျဖစ္သည္ဟု အေျဖထုတ္မိပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ အာဏာသိမ္းယူသည့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂) ရက္ေန႔ႏွင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု ကာလမတိုင္မီ ၾကားကာလ၌ ထိုစကားကို ေျပာဆိုသည္ဆိုလွ်င္ က်ေနာ့္အေနႏွင့္ တစိတ္တပိုင္း လက္ခံမိမည္ ျဖစ္ပါသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မဆလပါတီႏွင့္ အာဏာရွင္ဗိုလ္ေန၀င္း၏ မဆလအစိုး ရလက္ေအာက္ခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွအပ ျပည္သူလူထုကို အမွန္တကယ္ကိုယ္စားျပဳသည့္ အဖြဲ႔အစည္း အသင္း အပင္းမ်ား ဖြဲ႔စည္းခြင့္မရေသး၊ လူထုကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား မေပၚေပါက္ေသး (ရွိခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံ ေရးပါတီမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီး၊ လွ်ဳိ႕၀ွက္ဖြဲ႔စည္းသည္မ်ား ရွိလွ်င္လည္း ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္ထား) ၍ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိသို႔ လူထုကိုယ္စားျပဳ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ား တရား၀င္ထြက္ေပၚျခင္း မရွိေသးသည့္အတြက္ ထုိ အခ်ိန္ကာလမ်ဳိးမွာဆိုလွ်င္ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ကူေျပာင္းေအာင္ေဆာင္႐ြက္ျခင္းဟူသည့္ အေရး ကိစၥသည္ ထိုစဥ္ကာလက ျပည္သူတဦးျဖစ္သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နည္းတူ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား မ်ားအားလံုး၌ အညီအမွ်တာ၀န္ရွိသည္ဟု ယူဆပါသည္။ ထိုကာလ၌ အဆုိပါစကားကို ေျပာဆိုခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း သာမန္ျပည္သူ၊ ေမးျမန္းသူလည္း သာမန္ျပည္သူပင္ျဖစ္၍ ေလ်ာ္ညီသည္ဟု ယူဆပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထုိစကားကို ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု ေနာက္ပိုင္းကာလ၌ ေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္၍ အေျခအေန၊ အခ်ိန္ အခါႏွင့္ မေလ်ာ္ညီဟု ယူဆမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရွစ္ေလးလံုးေနာက္ပိုင္းကာလတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ သာမန္ျပည္သူတဦးအေနအထား မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျမန္မာျပည္သူလူထုတရပ္လံုး က အားကိုးသည့္ လူထုေခါင္းေဆာင္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ သာမန္ျပည္သူမ်ားႏွင့္ အညီအမွ် တာ၀န္ရွိသည္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သာမန္ျပည္သူမ်ားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ တာ၀န္ရွိသည့္ အထင္ ကရ ျပည္သူတဦးျဖစ္လာၿပီဟု ေျပာရမည္ျဖစ္ပါသည္ (‘ဒီမိုကေရစီမရရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တာ၀န္ပဲ’ ဟု ပံုခ်ေျပာဆိုျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္သည္ကိုေတာ့ အလိုအေလ်ာက္ နာလည္ၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆပါသည္)။
ထို႔အျပင္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု ေနာက္ပိုင္းကာလသည္ အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စု၏ ရက္စက္စြာ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူ အေျမာက္အျမား ေသေၾက အဖမ္းအဆီးခံရကာ၊ ဘ၀ ေတြ စြန္႔လႊတ္ကာ ေပးဆပ္ၿပီးခ်ိန္၊ ေပးဆပ္ေနရခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုမွတဆင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟူ သည့္ ျပည္သူတို႔၏ အသက္ေသြးေခြၽး ေပးဆပ္မႈမ်ားၾကားမွ သီးပြင့္လာေသာ ဦးေဆာင္ပါတီႀကီးတရပ္ ေပၚ ေပါက္လာခ်ိန္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္လည္း ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီအေထြေထြ ေ႐ြးေကာက္ ပြဲႀကီး၌ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးက အားကိုးတႀကီးျဖင့္ မန္းဒိတ္အျပည့္ေပးခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္၏ ေခါင္းေဆာင္ (၀ါ) လူထုအားအကိုးဆံုးျဖစ္သည့္ ေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္ေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေပသည္။
တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ျပည္သူလူထုအေနႏွင့္ လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ဆႏၵ ထုတ္ေဖာ္ျပသၿပီးၾကျခင္း၊ အခြင့္အေရးရလွ်င္ရသလို မေက်နပ္မႈမ်ားကို ဆက္လက္ထုတ္ေဖာ္ျပသေနၾကျခင္း၊ အေသခံ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၿပီးၾကျခင္း၊ အသည္းၾကားမွမဲျပားမ်ားကို တခဲနက္ပံုေအာေပးၿပီးျခင္း တည္းဟူသည့္ ေပး ဆပ္မႈမ်ဳိးစံုကို ကမ္းကုန္ေအာင္ေဆာင္႐ြက္ၿပီးခဲ့ၾကသည့္ ကာလဟု ေျပာရမည္ျဖစ္ပါသည္ (စကားခ်ပ္ - ၂၀၀၇ ခုႏွစ္က်မွ ျဖစ္သည့္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတြင္လည္း ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူအေပါင္း ထပ္မံ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကသည္ကို အားလံုးအသိပင္ျဖစ္ပါသည္။ တာ၀န္မေက်သူေတြ မည္သူေတြလဲဆိုသည္ကိုေတာ့ စာဖတ္သူမ်ား မိမိဘာသာ ဆက္လက္စဥ္းစားၾကပါကုန္)။
ထို႔ျပင္တ၀ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးက NLD ကို မန္းဒိတ္အျပည့္ ေပးထားၿပီးခ်ိန္ျဖစ္၍ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ကူး ေျပာင္းေရး၏ အဆင့္တဆင့္ျဖစ္ေသာ အာဏာလႊဲေျပာင္းရယူႏိုင္ရန္အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦး ေဆာင္သည့္ NLD ပါတီႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ ဦးေဆာင္သည့္ နအဖစစ္အုပ္စုတို႔ အဓိက စီးခ်င္းထိုးရမည့္အ ခ်ိန္ (စစ္တုရင္စကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ အၿပီးသတ္ End Game အပိုင္းကို လွလွပပ ဉာဏ္ကစားၿပီး ေရႊ႕ရမည့္ အခ်ိန္) ျဖစ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။ လူထုအေနႏွင့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္အေရးအခင္းမွစ၍ ၉၀ ျပည့္ေ႐ြး ေကာက္ပြဲအထိ အဆင့္ဆင့္ ေပးဆပ္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့၍ ထိုသို႔ စီးခ်င္းထိုးႏုိင္မည့္ အေျခအေန အခ်ိန္ကာလသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္လည္း မွားမည္မဟုတ္ေပ။
ထိုအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ အဆိုပါေမးျမန္းသူ ျပည္သူ (စစ္အုပ္စု၏ သူလွ်ဳိဒလန္ ျပည္သူျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီမိုကေရစီတုိက္ပြဲ၀င္ ျပည္သူျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ိုး႐ိုးသာမာန္ျပည္သူျဖစ္ျဖစ္) ၏ နံေဘး၌ က်ေနာ္ရွိမည္ဆိုလွ်င္ က်ေနာ္အားကိုးသည့္ လူထု ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထံမွ NLD ပါတီ လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ေနသည္မ်ားကို ရွင္းျပေျပာဆိုၿပီး “က်မရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္ကိုသာ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ လုိက္ခဲ့ၾကပါ။ က်မတို႔ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ လုပ္ေဆာင္ရင္ ဒီမိုကေရစီ ရကိုရပါမယ္” ဟူသည့္ အားရွိစရာ ႏႈတ္ထြက္စကားမ်ဳိးကိုပဲ ၾကားခ်င္မိမည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။
ထုိသို႔ က်ေနာ္ၾကားခ်င္သည့္ ႏႈတ္ထြက္စကားမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ “လူထုေတြေကာ ဘာလုပ္ေနသလဲ” ဟူသည့္ ႏႈတ္ ထြက္အေျဖစကားကိုသာ ၾကားခဲ့ရမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ထိုစဥ္ကတည္းက က်ေနာ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ၿပီး စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ကာ ဘ၀င္မက်ျဖစ္ေနခဲ့ရမည္ဟု ထင္ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အဆိုပါ ႏႈတ္ထြက္စကားကို လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမေရာက္မွ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားရသည့္အတြက္ ဆယ္စု ႏွစ္တစုစာမွ် စိတ္သက္သာရာရခဲ့ျခင္းအေပၚ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မည္လား မေျပာတတ္ ေတာ့ေပ။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ လူထုေခါင္းေဆာင္၏ ႏႈတ္မွ အဆိုပါစကား ေျပာဆိုခဲ့ျခင္းအတြက္ က်ေနာ္အေနႏွင့္ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ေလးစားမႈ တျပားသားမွ ေလ်ာ့က်သြားမည္မဟုတ္သလို အားကိုးစိတ္လည္း ျမဴတ မႈန္စာမွ် လြင့္စင္သြားမည္မဟုတ္ပါ။ ေလစားျမဲ ေလးစားလ်က္၊ ဦးၫြတ္ျမဲ ဦးၫြတ္လ်က္၊ အားကိုးျမဲ အားကိုး လ်က္ပင္ ရွိေနပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္ႏိႈက္က က်မေျပာတာ မမွားဘူးဟု ေနာင္တခ်ိန္ဆိုလာ လွ်င္လည္း က်ေနာ္အေနႏွင့္ က်ေနာ္တို႔၏ လူထုေခါင္းေဆာင္သည္ ထက္ျမက္သြက္လက္ၿပီး တုန္႔ျပန္မႈ ျမန္ ဆန္လြန္းသြား၍သာ ထိုသို႔ ေျပာထြက္သြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယခုကတည္းက တဘက္သတ္ မွတ္ယူထားေတာ့ မည္ ျဖစ္ပါသည္ (သို႔မွသာ က်ေနာ္ စိတ္သက္သာရာ ရမည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ခြင့္လႊတ္ၾကေစလိုပါသည္)။
ေနာက္တခ်က္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရသည့္ အေၾကာင္းမွာ ထိုစကားကို လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွ အဖြဲ႔အစည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား တဖြဖြ ကိုးကားေျပာဆိုေနျခင္းသည္လည္း ေနာက္ထပ္ မဆီေလ်ာ္မႈတခုဟု ယူဆမိ၍ ျဖစ္ပါ သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွ အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ား စည္း႐ံုးလႈပ္ရွားႏိုင္ သည့္ အေနအထား၊ တိုက္ပြဲ၀င္ႏိုင္ပံု-၀င္ခဲ့ပံုႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စည္း႐ံုးလႈပ္ရွားႏိုင္သည့္ အေနအ ထား၊ တိုက္ပြဲ၀င္ႏိုင္ပံု-၀င္ခဲ့ပံုတို႔ မ်ားစြာကြာျခားလြန္ေန၍ ထိုသို႔ယူဆမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွ အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမတြင္ သန္းႏွင့္ခ်ီ (ျမန္မာ ျပည္ပတ္ပတ္လည္၌ ခန္႔မွန္းေျခ ေလးသန္းခန္႔ရွိမည္ထင္) သည့္ လူထုကို ျပည္တြင္းမွာထက္ လြတ္လြတ္လပ္ လပ္ စည္း႐ံုးလႈပ္ရွားႏိုင္ျခင္း၊ အင္အားစုေဆာင္းၿပီး နည္းေပါင္းစံုျဖင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ရန္ ႀကိဳးစားႏိုင္သည့္ အခြင့္အ ေရးမ်ားရွိျခင္း စသျဖင့္ အေျခအေန တိုက္ပြဲ၀င္ႏိုင္ပံု၊ ၀င္ရပံုျခင္း မ်ားစြာမတူညီသည့္အေလ်ာက္ အႏွစ္ (၂၀) အတြင္း မိမိတို႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည့္ အခက္အခဲမ်ား၊ ေအာင္ျမင္မႈ က်႐ံႈးမႈ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားအေပၚ အေျခခံ၍သာ ႐ိုး႐ိုးသားသား ေျဖၾကားသင့္သည္ဟု ျမင္ပါသည္။ သို႔မွသာ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမတြင္ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ရ မည့္ ေနာက္မ်ဳိးဆက္မ်ားအေနျဖင့္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ၏ တိုက္ပြဲပံုသ႑ာန္ အေျခအေနအမွန္ကို သိရွိႏိုင္ မည္ျဖစ္ပါသည္။
ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ႏႈတ္ထြက္စကားကိုသာ ဆီသည္မလက္သုတ္၀တ္ျဖစ္ေအာင္ ကိုး ကားေျဖၾကားေနၾကျခင္းသည္ “ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္အထိ ဘာျဖစ္လို႔ ညီၫြတ္မႈ မတည္ ေဆာက္ႏိုင္ၾကတာလဲ၊ တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစု ဘာျဖစ္လို႔ မဖြဲ႔ႏိုင္ၾကတာလဲ၊ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ဒိုနာ အလိုက် ဗာဟီရေတြမ်ားေနလို႔ ျပည္ပမွာရွိတဲ့ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ လူထုထဲဆင္းၿပီး စည္း႐ံုးလုပ္ေဆာင္ဖို႔ မအားမလပ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာလား၊ ရွိခဲ့ၿပီးသား အင္အားစုေတြ ဘာျဖစ္လို႔ ေလ်ာ့နည္းသြားရတာလဲ၊ အမွန္တကယ္ ေတာ္လွန္ ေရးလုပ္ခ်င္သူေတြ တတိယႏိုင္ငံေတြဆီ ထြက္မသြားေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ဘာျဖစ္လို႔ မစည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့ ၾကတာလဲ။ ေရႊ၀ါေရာင္တုန္းက ျပည္တြင္းကို ဘယ္လိုပံ့ပိုးခဲ့ပါသလဲ၊ နာဂစ္တုန္းက ဘယ္လိုဘယ္ပံု ကူညီခဲ့ပါ သလဲ” စသည္ … စသည္ … ကဲ့သို႔ေသာ ေမးခြန္းေပါင္းစံု တရစပ္တက္လာမည္စိုး၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၀ိတ္ကို အကာအကြယ္ယူ ပိတ္ဆို႔ေျဖၾကားေနၾကျခင္းလားဆိုၿပီး အေတြးပြားစရာျဖစ္ေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆားထိမွာေၾကာက္သည့္ တီေကာင္မ်ားကို မ်က္စိထဲေျပးျမင္ကာ က်ေနာ္ျပံဳးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္မိျခင္းျဖစ္သလို နအဖ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ၌ စစ္ဗိုလ္မ်ား မဆီမေလ်ာ္ တဘက္ပိတ္ ေျဖၾကားပံုမ်ဳိးႏွင့္ ထူးမျခားနားျဖစ္ေန၍လည္း ျပံဳးမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အမွန္စင္စစ္ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ ေအာင္ျမင္မႈမရရွိေသးသည့္ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္၀င္တ စား သိလိုလွသည့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ား၏ ႐ုိးသားစြာေမးျမန္းမႈမ်ားအေပၚ ေခါင္းေဆာင္ မႈအခန္းက႑၌ တာ၀န္ယူထားၾကသူမ်ား၊ တာ၀န္ရွိသည္ဟု ခံယူထားၾကသူမ်ားအေနႏွင့္ ကုိယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္ လံုၾကသည္ဆိုလွ်င္ မိမိတို႔ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့သည့္ အမွားအယြင္းမ်ား၊ အခက္အခဲမ်ား၊ ေအာင္ျမင္ခဲ့မႈ၊ ဆံုး႐ႈံးခဲ့မႈမ်ားကို အရင္းအတိုင္း (ေမးခြန္းေတြ ဘယ္ေလာက္တက္တက္) စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ အေက်အလည္ ေျဖၾကားေပးသင့္၊ ေျဖၾကားရဲသင့္သည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
ထိုသို႔ ေရွ႕မ်ဳိးဆက္မ်ားက မိမိတို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ အမွားမ်ားကို တာ၀န္ယူရဲ၊ ႐ိုး႐ုိးသားသား ၀န္ခံ လက္ ကမ္းရဲမွသာ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္လိုသည့္ ေနာက္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအေနႏွင့္ ထိုအမွားမ်ား၊ အားနည္းခ်က္ မ်ားကို သင္ခန္းစာယူ ေရွာင္ရွားၿပီး တိုက္ပြဲပံုသ႑ာန္အသစ္မ်ား ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔၊ ေတာ္လွန္ေရးကို ေတာ္လွန္ ေရးႏွင့္တူေအာင္ ဆင္ႏႊဲဖို႔ လမ္းပြင့္သြားမည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
Posted by ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ at 11:26 PM
Labels: ေဆာင္းပါး
